[ad_1]
ماه دقیقا چطور شکل گرفته است؟ این سوال صدها سال است که ذهن دانایان را به خود مشغول کرده است. بر پایه مطالعهای که به تازگی انجام گرفته محققان به این نتیجه رسیدهاند که ماه بلافاصله پس از برخورد شدید بین زمین و سیاره ای به اندازه مریخ که ۴.۵ میلیارد سال نزد اتفاق افتاد به مدار پرتاب شده است.
از دهه ۱۹۷۰ اخترشناسان احتمال میدادند که ماه زمانی ساختن شده که یک نزد سیاره (Protoplanet) غول جسم به نام تیا (Theia) به زمین برخورد کرد. با این حال ماهیت این برخورد و آنچه بلافاصله پس از اون اتفاق افتاد، محل گفت و گو بوده است.

برخی از دانایان بر این باورند که این برخورد، ابر عظیمی از خرده بقایا به جا گذاشت که در گذر تاریخ در هم آمیخته و به ماه تبدیل شدند. با این حال، در یک مطالعه جدید، محققان دانشگاه دورهم ادعا کردند که این برخورد عظیم، بلافاصله ماه را در مدار زمین قرار داده است.
وینسنت اکه، یکی از نویسندگان این مطالعه میگوید: «این راه شکلگیری میتواند به توضیح شباهت ترکیب ایزوتوپی بین سنگ های ماه که توسط فضانوردان آپولو به زمین آورده شده و گوشته زمین کمک کند. همچنین ممکن است پیامدهای قابل مشاهده ای از ضخامت پوسته ماه وجود داشته باشد که به ما امکان میدهد نوع برخورد چهرهداده را خوب تر مشخص کنیم.»
حدود ۴.۴۵ میلیارد سال نزد، ۱۵۰ میلیون سال پس از تشکیل منظومه شمسی، زمین مورد اصابت جسمی به اندازه مریخ به نام تیا قرار گرفت. این برخورد ماه را ساختن کرد. اما گفت و گو درباره اینکه در این حادثه چه اتفاقی افتاده و این سوال که برای چی ماه و زمین از نظر ساختار تا این حد مانند هستند، همچنان یک راز باقی مانده است.



در این مطالعه محققان تصمیم گرفتند قصـه منشاء ماه را یک بار برای همیشه توضیح دهند. این تیم از کد مانند سازی متن-دوباره SWIFT بر روی سرویس حافظهبر استفاده کرد تا دقیقترین مانند سازی ابررایانهای که تاکنون انجام شده را ساختن کند. این کار به آنها اجازه داد تا صدها برخورد مختلف با زوایا و سرعتهای مختلف را مانند سازی کرده و همچنین جرم و چرخش دو جسم در حال برخورد را تغییر دهند.
در حالی که مطالعات قبلی از مانند سازی های با وضوح پایین تر استفاده کردهاند، قدرت محاسباتی مضاعف این مطالعه جنبههای مهم جدیدی را آشکار کرد. به گفته محققان، اگر قسمت عمده ماه بلافاصله پس از این برخورد بزر تشکیل شده باشد میتواند به این معنی باشد که موادی که در طول شکلگیری مذاب شدهاند نسبت به آنچه نزدتر تصور میشد کمتر بودهاند.
این مانند سازیها همچنین علامت داد که حتی زمانی که ماهوارهای آنقدر نزدیک به زمین عبور میکند که میتوان صبر داشت توسط نیروهای جزر و مدی ناشی از گرانش زمین از هم گسسته شود، ماه نه تنها میتواند نجات پیدا کند، بلکه میتواند به مداری وسیعتر و امنتر رانده شود.
محققان امیدوارند این یافتهها به تحقیقات بیشتری پیرامون ترکیب و ساختار درونی ماه بینجامد.
[ad_2]