این داروها سبب اختلال در نعوظ، انزال زودرس و کاهش میل جنسی می‌شوند

اختلالات جنسی در مردان را به سه دسته عظیم تقسیم می کنند: اختلال در نعوظ، اختلال در انزال و اختلال در میل جنسی. در نتیجه می توان اثرات داروها را در ساختن هر یک از اختلالات فوق بررسی نمود.

بسیاری از داروها و موادمخدر می توانند بر برانگیختگی و عملکرد جنسی مردان نشان بگذارند. آنچه دلیل مشکلات نعوظ در یک مرد می شود ممکن است بر مرد دیگری نشان نگذارد.

اگر فکر می کنید که یک دارو بر عملکرد جنسی شما نشان منفی می گذارد، با پزشک خود صحبت کنید. هیچ وقت مصرف هیچ دارویی را بدون صحبت با متخصص خود قطع نکنید. اگر وقت قطع یا تغییر آنها مواظب نباشید برخی از داروها ممکن است منجر به واکنش های تهدید کننده زندگی شوند.

در زیر فهرستی از برخی داروها و داروهایی که ممکن است دلیل اختلال نعوظ (ED) در مردان شوند، آورده شده است. ممکن است داروهای دیگری غیر از داروهای موجود در این لیست وجود داشته باشد که می تواند دلیل مشکلات نعوظ شود.

لیست داروهای که سبب اختلال در نعوظ می شوند

داروهای ضد افسردگی و سایر داروهای روانپزشکی
آمی تریپتیلین (Elavil)	کلومیپرامین (آنافرانیل)	فلوکستین (پروزاک)
آموکساپین (آسندین)	کلورازپات (Tranxene)	فلوفنازین (پرولیکسین)
بوسپیرون (Buspar)	دزیپرامین (نورپرامین)	ایمی پرامین (توفرانیل)
کلردیازپوکساید (لیبریوم)	دیازپام (والیوم)	ایزوکاربوکسازید (مارپلان)
کلرپرومازین (تورازین)	دوکسپین (Sinequan)	لورازپام (آتیوان)
فنی توئین (دیلانتین)	سرترالین (Zoloft)	تیوریدازین (ملاریل)
ترانیل سیپرومین (پارنات)	تری فلوپرازین (Stelazine)	مپروبامات (Equanil)
نورتریپتیلین (Pamelor)	اگزازپام (سراکس)	فنلزین (ناردیل)
تیوتیکسن (Navane)	مزوریدازین (سرنتیل)

 

آنتی هیستامین ها
سایمتیدین (تاگامت)	دیفن هیدرامین (بنادریل)	مکلیزین (آنتیورت)	پرومتازین (فنرگان)
دیمن هیدرینات (درامامین)	هیدروکسی زین (ویستاریل)	نیزاتیدین (اکسید)	رانیتیدین (زانتاک)

 

داروهای فشار خون بالا و دیورتیک ها
آتنولول (تنورمین)	انالاپریل (Vasotec)	هیدروکلروتیازید (اسیدریکس)
بتانیدین	فوروزماید (لاسیکس)	لابتالول (نورموداین)
بومتانید (Bumex)	گوانابنز (Wytensin)	متیل دوپا (آلدومت)
کاپتوپریل (کاپوتن)	گوانتیدین (Ismelin)	متوپرولول (لوپرسور)
کلروتیازید (دیوریل)	Guanfacine (Tenex)	نیفدیپین
کلرتالیدون (هیگروتن)	هالوپریدول (Haldol)	فنوکسی بنزامین (دی بنزیلین)
کلونیدین (کاتاپرس)	هیدرالازین (آپرسولین)	فنتولامین (رجیتین)
پرازوسین (مینی پرس)	رزرپین (سرپاسیل)	وراپامیل (کالان)
پروپرانولول (ایندرال)	اسپیرونولاکتون (آلداکتون)	تریامترن (Maxzide)

 

داروهای بیماری پارکینسون
بنزتروپین (کوژنتین)	لوودوپا (Sinemet)	Biperiden (Akineton)	بروموکریپتین (پارلودل)
پروسیکلیدین (کمادرین)	تری هگزی فنیدیل (آرتان)

 

داروهای شیمی درمانی و هورمونی
آنتی آندروژن ها (Casodex، Flutamide، Nilutamide)	سیکلوفسفامید (سیتوکسان)	آگونیست های LHRH (لوپرون، زولادکس)
بوسولفان (میلران)	کتوکونازول	آنتاگونیست LHRH (Firmagon)

 

سایر داروها
اسید آمینوکاپروئیک (Amicar)	دیگوکسین (لانوکسین)	فورازولیدون (فوروکسون)	متوکلوپرامید (Reglan)
آتروپین	دیسوپیرامید (Norpace)	بسته کننده های H2 (Tagamet، Zantac، Pepcid)	داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs، ایبوپروفن و غیره)
کلوفیبرات (Atromid-S)	دوتاستراید (آوودارت)	ایندومتاسین (ایندوسین)	اورفنادرین (نورفلکس)
سیکلوبنزاپرین (Flexeril)	استروژن	عوامل کاهش دهنده چربی	پروکلروپرازین (کامپازین)
سیپروترون	فیناستراید (Propecia، Proscar)	سوماتریپتان (Imitrex)	سودوافدرین (Sudafed)

 

مسکن ها
کدئین	هیدرومورفون (Dilaudid)	متادون	اکسی کدون (Oxycontin، Percodan)
فنتانیل (نوآوری)	مپریدین (Demerol)	مورفین

 

مواد مخدر
الکل	باربیتورات ها	ماری جوانا
آمفتامین ها	کوکائین	هروئین
نیکوتین

لیست داروهایی که سبب کاهش میل جنسی و اختلال در انزال می شوند

داروهای ضد فشار خون

تقریباً ۵۰ درصد مردان در دهه ۶۰ زندگی از داروهای ضد فشار خون استفاده می نمایند. متیل‌دوپا امروزه کمتر استفاده می شود. این دارو در ۳۰-۲۰ درصد مردانی که از اون استفاده می کنند، سبب ساختن اختلال در نعوظ می شود.

از داروهائی که بطور وسیع در معالجه فشار خون استفاده می شود، مدرّها یا داروهای فراوان کننده ادرار هستند. سردسته این داروها، هیدروکلروتیازید می باشد، که علاوه از اینکه میل جنسی را کاهش می دهد، می تواند سبب اختلال در نعوظ نیز گردد.

از دیگر داروهائی که فراوان در معالجه فشارخون استفاده می شوند، پروپرانولول و آتنولول هستند. آتنولول در ۱۰ درصد مردان سبب ساختن اختلال نعوظ می شود، علاوه از اون، سبب کاهش میزان هورمون مردانه یا همان تستوسترون در خون می گردد. پروپرانولول در ۱۵-۱۰ درصد مردان سبب اختلالات جنسی زیادتر به شکل اختلال در نعوظ می شود.

داروی ضدفشار خون دیگر که فراوان استفاده می شود، پرازوسین است. در سرزمین ما این دارو زیادتر برای معالجه مشکلات ادراری در بزرگی خوش خیم پروستات تجویز می شود. حدود ۳۰ درصد بیمارانی که پرازوسین را دنبال با یک داروی مدرّ استفاده می نمایند، مبتلا به اختلالات جنسی خواهند شد. داروی دیگر که بطور فراوان وسیع برای معالجه مشکلات ادراری در بزرگی پروستات استفاده می شود، تامسولوسین است.

این دارو در کوتاه وقت در ۱۰ درصد مردان و در بلند وقت در ۳۰ درصد مردان سبب اختلال در انزال می گردد، که بصورت انزال پس گرد می باشد، یعنی وقت انزال منی خارج نمی ریزد بلکه بطرف عقب رفته و درون مثانه می شود و سپس توسط ادرار دفع می شود. وراپامیل و آملودیپین از دیگر داروهای ضد فشارخون هستند که فراوان استفاده می شوند. میزان عارضه اختلال جنسی با این دو دارو کمتر از داروهای فوق الذکر می باشد، ولی آنها در تعداد اندکی از بیماران سبب کاهش میل جنسی و ناتوانی جنسی می شوند.

کاپتوپریل و آنالاپریل از جمله داروهای ضد فشار خون هستند که عوارض جنسی فراوان اندکی دارند. هیچ ناخوش مبتلا به فشارخون نباید بدون نظر پزشک معالج نسبت به قطع داروی مصرف شده و یا تعویض اون اقدام نماید. قطع و تعویض داروی ضد فشارخون بدون نظر پزشک فراوان پرخطر و دارای عوارض خطیر از جمله سکته مغزی می باشد.

داروهای ضد افسردگی

این دسته از داروها مهمترین گروه داروئی هستند که سبب اختلالات جنسی در مردان و زنان می شوند. میزان اختلال جنسی با مصرف این داروها حدود ۳۰ درصد است. نسل جدید داروهای ضد افسردگی عوارض جنسی اندکی دارند.
کلومیپرامین، ایمی پرامین و آمی‌تریپتیلین جزو ضدافسردگیهای سه حلقه‌ای هستند که هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرند.

کلومیپرامین و ایمی پرامین بیشترین دلیل‌ سوء را در عملکرد جنسی دارند. حتی با کمترین دوز کلومیپرامین ممکن است اختلال جنسی ساختن گردد، ولی اختلال جنسی ناشی از آمی تریپتیلین بستگی به دوز اون دارد. کلومیپرامین در ۴۰ درصد مردان سبب اختلال در انزال، در ۲۰ در صد موارد سبب کاهش میل جنسی و در ۲۰-۱۵ در صد موارد سبب اختلال در نعوظ می گردد.

میزان اختلالات جنسی با ایمی‌پرامین در حد متوسط و این میزان با آمی‌تریپتیلین حداقل است. ایمی‌پرامین زیادتر سبب اختلال در ارگاسم در خانمها و سبب اختلال در انزال در آقایان می شود. ۵۵ درصد خانمهائیکه ایمی‌پرامین مصرف می کنند در رسیدن به ارگاسم مشکل پیدا می کنند. از این دسته داروها نورتریپتیلین کمتر از همه عارضه جنسی دارد. هیچ داروی ضدافسردگی نباید بدون نظر پزشک قطع یا تعویض شود.

گروه بعدی داروهای ضد افسردگی که تقریباً جایگزین گروه قبلی شده اند، داروهائی هستند که میزان سروتونین در مغز را بالا می برند. از این گروه داروهائی که بطور وسیع در ایران مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از:

فلوکستین، سرترالین، سیتالوپرام، فلووکسامین، ونلافاکسین و پاروکستین
فلوکستین در حدود ۳۰ درصد موارد سبب اختلال در انزال و کاهش میل جنسی می شود. سرترالین و سیتالوپرام در ۲۵ درصد استفاده کنندگان از این داروها سبب کاهش میل جنسی، در ۱۵ درصد سبب اختلال در رسیدن به ارگاسم و در ۲۰ در صد سبب اختلال در انزال می شود.

پاروکستین در ۲۰ درصد بیماران سبب اختلال در رسیدن به ارگاسم و انزال می گردد. فلووکسامین عوارض جانبی جنسی زیادی ندارد ولی بعلت تهوع شدیدی که ساختن می کند ممکن است دلیل کاهش میل جنسی شود.

از این گروه داروها، ونلافاکسین بیشترین میزان اختلالات جنسی (۳۸ درصد) را ساختن می کند.

داروهای مؤثر بر جاری

لیتیوم داروئی است که بطور نسبتاً فراوان توسط همکاران روانپزشک مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو علاوه از کاهش دادن میل جنسی، ممکن است در ۱۵ درصد مردان سبب اختلال در نعوظ گردد.

کلاً داروهای ضد جنون همانند رسپیریدون، اولانزاپین و کلوزاپین در ۶۰-۴۰ درصد بیماران سبب افزایش پرولاکتین خون می شوند. افزایش پرولاکتین خون در مردان می تواند سبب کاهش میل جنسی، اختلال در نعوظ، عظیم شدن سینه ها، کم‌کاری بیضه ها و ناباروری گردد.

عوارض جانبی جنسی کلوزاپین کمتر از همه است. بدترین دارو از نظر عوارض جنسی تیوریدازین است. اون در ۶۰ درصد بیماران سبب اختلال جنسی می شود. فنوتیازین از میان داروهای اعصاب، بیشترین کاهش در میل جنسی را سبب می شود و در ۵۰ درصد مردان می تواند ساختن اختلال در انزال نماید. این دارو علاوه از عوارض فوق، می تواند دلیل‌ مهاری بر روی هورمون مردانه یا همان تستوسترون داشته باشد. کلرپرومازین می تواند ظرف ۲۴ ساعت پس از شروع مصرف سبب اختلال در انزال شود.

بنزودیازپین ها

این گروه از داروها، یواش‌قسمت و خواب آور هستند و شامل کلردیازپوکساید، دیازپام، اگزازپام، آلپرازولام، لورازپام و کلونازپام می باشند. کلاً این رده از داروها عوارض سوء جنسی کمتری دارند، ولی اگر دنبال با لیتیوم مصرف شوند در ۴۹ درصد بیماران سبب مشکلات جنسی می شوند.

از این گروه داروها، کلونازپام زیادتر از سایر داروهای گروه (۴۰ درصد) سبب اختلال جنسی می شود. بیمارانیکه از داروهای اعصاب استفاده می کنند، نیاز به اون دارند، و اولویت درمانی با مشکلات روحی روانی آنها می باشد. مثلاً یک ناخوش مبتلا به افسردگی ابتدا باید افسردگی وی معالجه شود و مسائل زناشوئی در اولویت بعدی قرار دارند. قطع این داروها بدون اجازه پزشک می تواند برای ناخوش عوارض زیان‌باری را به دنبال داشته باشد.

داروهای مهار کننده گیرنده های هیستامینی نوع ۲

این گروه از داروها در بیماری های دستگاه گوارش بکار می روند که مهمترین آنها عبارتند از:

سایمتیدین، رانیتیدین و فاموتیدین.
از این گروه داروئی، عوارض سایمتیدین نسبتاً فراوان و زیادتر از بقیه است. کلاً سایمتیدین دارای خاصیت ضد هورمون مردانه بوده و میزان پرولاکتین خون را فراوان می کند.

این دو عارضه می توانند سبب رشد سینه ها در مردان، کاهش میل جنسی، اختلال در نعوظ و کاهش تعداد اسپرم شوند. میزان عوارض با سایمتیدین وابسته به دوز دارو است. هر قدر میزان تجویز اون زیادتر باشد، میزان عوارض نیز زیادتر خواهد بود.

ممکن است حین معالجه با سایمتیدین تعداد اسپرمها تا ۴۰ درصد کاهش یابند، ولی پس از قطع دارو تعداد اسپرم‌ها مجدداً طبیعی خواهد شد. بنابراین در مردانی‌ که مشکل باروری دارند و یا تعداد اسپرم آنها کم است، خوب تر است از سایمتیدین استفاده نشود.

دیگوکسین
امروزه با سنتز داروهای جدیدتر، مصرف این دارو نسبت به قبل کاهش یافته است، ولی هنوز مورد استفاده قرار می گیرد. میزان بروز اختلالت جنسی با این دارو ۲۵ درصد است. در افرادی که بطور طولانی وقت از اون استفاده می کنند، میزان تستوسترون (هورمون مردانه) خون ۵۰ درصد کاهش و میزان استروژن (هورمون زنانه) خون دو برابر می شود.

داروهای درمانی افزایش چربی خون

مهمترین این گروه از داروها که در ایران مصرف فراوان دارند عبارتند از: کلوفیبرات، جمفیبروزیل، آتورواستاتین و لوواستاتین
چون این داروها زیادتر با داروهای ضد فشارخون مصرف می شوند، مشخص کردن دلیل واقعی اختلال جنسی ممکن است مشکل باشد. کلاً این داروها میزان هورمونهای جنسی در خون را کاهش می دهند. میزان اختلال نعوظ با کلوفیبرات و جم فیروزیل حدود ۱۵ درصد است. استاتین ها (آتورواستاتین و لوواستاتین) ممکن است تولید هورمون تستوسترون در بدن را مهار نمایند. در مردانیکه از داروهای پائین آورنده چربی خون استفاده می کنند، میزان بروز اختلال نعوظ ۱۲ درصد است.

داروهای ضد تشنج

از این داروها جهت معالجه صرع (غش، تشنج) استفاده می شود. والپروئیک اسید سبب اختلالت هورمونی در خانمها می شود، و در مردان نسبتاً بدون عارضه است. این دارو در سنجیدن با سایر داروهای ضد تشنج، عوارض جانبی جنسی کمتری دارد.

برخلاف والپروئیک اسید، کاربامازپین سبب اختلالات هورمونی متعددی می شود. با مصرف این دارو، در مردان هورمون تستوسترون کاهش و هورمون پرولاکتین افزایش می یابد. این دو عامل گاهاً سبب کاهش شدید میل جنسی و ناتوانی جنسی شدید در مردان می شوند.

فنی توئین داروی ضد تشنج دیگری است که عوارض مشابه با کاربامازپین دارد. این دارو میزان استرادیول (هورمون زنانه) خون را فراوان می کند. استرادیول دلیل‌ مهاری بر روی غده هیپوفیز مغز دارد و می تواند منجر به کم کاری غدد جنسی (بیضه ها) در مردان شود. میزان عوارض با این دارو هم وابسته به دوز است و هم وابسته به طول وقت تاریخ مصرف.

هر قدر دوز اون زیادتر و وقت تاریخ مصرف هم زیادتر باشد، عوارض زیادتر خواهد بود. فنوباربیتال و پریمیدون زیادتر از سایر ضد تشنجها سبب اختلال در نعوظ می شوند. با ادامه مصرف این دو دارو، میزان بروز اختلال جنسی نیز زیادتر می شود. لاموتریژین یک داروی ضد تشنج جدیدی است که تقریباً عاری از عوارض سوء بر عملکرد جنسی می باشد.

داروهای هورمونی

یکی از داروهائیکه از این گروه بصورت وسیع مورد استفاده قرار می گیرد، فیناستراید است که برای معالجه مشکلات ادراری ناشی از بزرگی پروستات در مردان بکار می رود. در ۱۵ درصد مردان، مصرف این دارو سبب اختلال جنسی به شکل کاهش حجم منی، کاهش میل جنسی و ناتوانی جنسی می شود.

تستوسترون بیشترین هورمون مردانه در بدن است و امروزه از انواع صناعی اون بصورت غیرقانونی ورزشکاران استفاده می کنند. مصرف نابجای تستوسترون و مشتقات اون می تواند عوارض فراوان زیان باری در بدن ساختن نماید.

گاهاً افرادی جهت بدن سازی مقادیر زیادی از این هورمونها استفاده می کنند. این هورمونها عوارض سوء فراوان شدیدی بر روی عملکرد جنسی و باروری دارند. مصرف مقادیر متوسط از این هورمونها به وقت طولانی تقریباً سبب از بین رفتن بیضه ها می شود.

اگر عوارض زیانبار این هورمونها در مراحل ابتدائی باشند، می توان با درمانهای مناسب آنها را برطرف کرد، ولی زمانی عوارض تمام عیار شدند، متأسفانه دیگر نمی توان کاری کرد. در واقعیت امروزه استفاده از هورمون تستوسترون به نام داروی ضد بارداری در مردان (مشابه قرصهای ضد حاملگی در زنان) تحت بررسی است. استفاده از این هورمون ها سبب افزایش جوش شکل و افزایش موهای زائد بدن نیز می شود.

البته لیست داروهائی که دارای عوارض سوء در عملکرد جنسی در مردان و زنان هستند، فراوان طولانی است. در سطور فوق عوارض جنسی داروهائی که زیادتر برای عموم مردم معروف است، ذکر گردیدند.

هدف از بازگوئی مطالب فوق آگاهی خوانندگان گرامی از این مطلب است، که بسیاری از مشکلات جنسی، ناشی از عوارض داروهائی است که فرد مصرف می کند. این اثرات سوء بر عملکرد جنسی در مواردیکه فرد از داروهای متعدد از گروههای داروئی متفاوت استفاده می کند، فراوان زیادتر است، چون عوارض داروها تجمعی هستند.

در بسیاری از مواردیکه اختلالات جنسی ناشی از مصرف دارو می باشند، می توان با کارها مناسب مشکل ناخوش را برطرف کرد. در آخر به یاد داشته باشید اگر داروئی توسط پزشک تجویز شده است، باید توسط پزشک قطع یا تعویض شود.

منبع: سلامت نیوز