[ad_1]
سازمانی واقع در کالیفرنیا تصمیم دارد سخن زدن با حیوانات را از راه هوش مصنوعی امکان پذیر کند. بسیاری از دانایان در مورد سخن زدن با حیوانات از راه هوش مصنوعی (یادگیری ماشین) وابسته شک و تردید هستند. در واقع با انجام این کار، ارتباطات غیر انسانی رمز گشایی خواهد شد که تغییر و تحول بزرگی به شمار میآید.

دو دلفین را در نظر بگیرید که با توجه به آموزشی که قبلا دیدهاند و با حرکت دو دست استاد، به زیر آب میروند. سپس از زیر آب خارج میآیند و در سطح آب، به دنبال خلق حرکت جدیدی هستند.
سخن زدن با حیوانات از راه هوش مصنوعی
ازا رسکین، موسس و مدیر موسسه «پروژه گونههای زمین»، ادعا میکند که تعاملات چهره داده بین دلفینها، نماد وجود یک «زبان» نیست، اما اگر همین ارتباط به شکل غنی و نمادین باشد، قطعا میتوان به شکل ساده با دلفینها صحبت کرد.
هدف «پروژه گونههای زمین»، رمزگشایی ارتباطات غیرانسانی است که برای این رمزگشایی، از هوش مصنوعی استفاده میشود.
این سازمان که با کمک مالی یکی از موسسان لینکدین به نام «رید هافمن» در ۲۰۱۷ تاسیس شده بود، در دسامبر سال قبل، اولین مقاله علمی خود را منتشر کرد. اگر پروژه ذکر شده در این سازمان با موفقیت دنبال شود، تاثیر فراوان بزرگی در دنیا خواهد گذاشت.
این سازمان در سال ۱۹۷۰، توانست آلبومی با نام «صدا والها» را منتشر کند که با انتشار این آلبوم، یک حرکت بزرگی در دنیا ساختن شد. به دنبال این حرکت، دیگر هیچ کسی والها را به شکل تجاری شکار نکرد. حال فرض کنید، اگر پلتفرمی مانند گوگل ترنسلیت برای حیوانات توسعه یابد، چه اتفاقاتی خواهد افتاد!
نحوه مطالعات سازمان ESP، برای کشف ارتباط با حیوانات
از تاریخهای قبل، درک ساختن ارتباط بین حیوانات از پر رمز و رازترین مسائل بود، البته حالا میدانیم حیوانات از راه علائم ویژه و اصوات مخصوص خود، با یکدیگر ارتباط ساختن میکنند.
برای مثال میتوان به نخستیسانان نشانه کرد که در وقت خطر، اصوات هشدار آمیز خاصی را استفاده میکنند. به نام مثال دیگر، دلفینها برای مخاطب قرار دادن همدیگر، از سوت استفاده میکنند. پرندگان نیز برای ارتباط با یکدیگر، قسمتی از صدا خود را دوباره تکرار میکنند و با این کار پیام متفاوتی به همدیگر میرسانند. البته اکثر دانایان این تعاملات را به نام زبان حیوانات تلقی نمیکنند. گفتنی است هیچ نوع ارتباط و تعاملی در دنیای حیوانات هم وجود ندارد که به تعریف «زبان» مرتبط باشد.
تا به حالا رمزگشایی اصوات حیوانات با همدیگر، به روش نظارت و مشاهده انجام میپذیرفت، اما حالا محققان میتوانند به سادگی بسیاری از اطلاعات را به روش «یادگیری ماشین» مورد بررسی قرار دهند، در واقع برای امکان پذیر شدن سخن زدن با حیوانات از راه هوش مصنوعی تلاش کنند.
پروفسور «الود بریفر» که از اعضای سازمان ESP است، قبلا در پروژههایی برای درک زبان حیواناتی همانند خوکها، جوندگان و نهنگها وجود فعال داشتند، اما حالا این سازمان در نظر دارد که به جای یک یا چند گونه حیوان، با تمامی حیوانات ارتباط ساختن کند. با توجه به ادعای رسکین، «یادگیری ماشین» قابلیت درک آسیبهای غیر انسانی، بدون علم اولیه از زبان مبدا و مقصد را دارد.
در یک الگوریتم، فرآیند یادگیری ماشین برای درک زبان انسانی شروع شد که واژهها را در مکان فیزیکی علامت میدهد. با کمک این الگوریتم، فاصله، ابعاد و جهت بین واژهها و در نهایت ارتباط معنایی کلمات با یکدیگر کشف میشد. مثلا کلمه «پادشاه» و «مرد» با یکدیگر ارتباط معنایی دارند و همچنین فاصله و جهت این دو کلمه، با کلمههای «ملکه» و «زن» برابر است. اشکال هندسی شکل گرفته در بین این واژهها، در بین آسیبهای مختلف یکسان است. همچنین در سال ۲۰۱۷ محققان با ساختن یک فرآیند، اشکال هندسی را هم تراز کردند تا بتوانند به وسیله اون فرآیند ترجمه را ساختن نمایند.
عملکرد این فرآیند به این شکل بود که اگر محققان به دنبال ترجمه یک واژه از انگلیسی به زبان اردو بودند، برای این کار اشکال هندسی را هم تراز میکردند و به این شکل معنی واژگانی اون را در مییافتند. سازمان ESP هم به دنبال ساختن همین عملکرد در حیوانات است. این بار به جای زبان دوم، اصوات حیوانات مد نظر گرفته میشود که البته این امر، مشکلات فراوان را به دنبال خواهد داشت.
مشکلات پیرامون برقراری ارتباط با حیوانات با هوش مصنوعی
از مشکلات پیرامون این داستان میتوان به این داستان نشانه کرد که ما هیچ وقت نمیدانیم حیوانات، غم یا خوشی خود را چگونه با همدیگر شریک میشوند، یا حتی ما نمیدانیم درک حیوانات از مکان اطرافشان چگونه است. مشکل بعدی این است که حیوانات فقط از راه اصوات با هم ارتباط برقرار نمیکنند؛ مثلا زنبورها به وقت مشاهده یک گل، برای خبردار کردن دیگر زنبورها از این موقعیت، رقص مخصوصی انجام میدهند.
عملکرد این سازمان برای حل مشکلات این گونه است که در ابتدا، به حل مشکلات کوچک بپردازد و سپس به مشکلات عظیمتر نگهداری کند. در واقع تکنیک سازمان ESP به این شکل است که در ابتدا اطلاعاتی را به ماشین یادگیری ضمیمه کند تا این ماشین، توانایی تشخیص درک خودکار از اعمال حیوانات نظیر استراحت، غذا خوردن و … را داشته باشد.
دانشمندی به نام «رابرت سیفارث» که پروفسور روانشناسی بازنشسته از دانشگاه پنسیلوانیا است، نزدیک به ۴۰ سال در همین حوزه کوشش کرد. حوزه مطالعه او، رفتار اجتماعی و اصوات، «نخستینسانان» بود. او اجرای این طرح را غیر قابل امکان وصف کرده است. البته با توجه به ادعایش، وی مخالف صد در صدی این پروژه نیست، اما ادعا دارد که شناسایی رفتار حیوانات بر پایه اصوات کار سادهای نخواهد بود. او یادگیری ماشین را فقط در راستای شناسایی مجموعه اصوات حیوانات، سودمند میداند.
وی در ادامه این گونه توضیح میدهد که حیوانات دارای اصوات فراوان کوچکتر و کمتری نسبت به انسانها هستند. به همین سبب، شاید یک صوت اونها در موقعیتهای مختلف، معانی و رفتار اجتماعی مختلف را برای اونها در بر داشته باشد.
همچنین سیفارث بیان میکند که سخن زدن با حیوانات از راه هوش مصنوعی به تنهایی کافی نیست و نتیجه مطلوبی نخواهد داشت، زیرا دانایان باید از راه مکان زیست بومی حیوانات، اونها را مورد مطالعه قرار دهند. به گفته وی، زمانی در این پروژه میتوان برنده شد که فراخوانها و رفتار اجتماعی، به طور کامل مورد مطالعه قرار بگیرد.
سپس از این تحلیلها، رسکین نیز پذیرفته است که هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، به تنهایی نمیتواند اصوات و رفتار اجتماعی حیوانات را مورد مطالعه قرار دهد. او ادعا میکند که تحقیقاتی در زمینه ارتباط حیوانات با یکدیگر انجام شده است که در این تحقیقات، ارتباطی بین حیوانات شکل میگیرد که انسانها قادر به درک و تصور اون نیستند. گروه تحقیقاتی ESP، با توجه به جمع آوری موانعی که در دسترس قرار دارد، توانستهاند اطلاعات واجب را جمع آوری کنند و سپس به تحلیل اونها بپردازد.
زیادتر بخوانید:
نظر شما در مورد سخن زدن با حیوانات از راه هوش مصنوعی چیست؟ لطفا نظرات خود را در قطعه کامنت با جونی در بین بگذارید.
[ad_2]