فلسفه دلیل ذبح و قربانی کردن خروس سیاه چیست +دعای مخصوص

[ad_1]

فلسفه دلیل ذبح و قربانی کردن خروس سیاه چیست و دعای مخصوص ذبح خروس سیاه و سفید را در این صفحه بخوانید.

برای مشارکت در بحث ها، سوال و جواب، نظرات و ارتباط با دیگر کاربرها و استفاده از همه‌ی امکانات  لطف نمایید عضو سایت بشوید.    سوال نخست  آیا قربانی نمودن مرغ و خروس برای رفع بلا کافی می‌باشد؟    با سلام  من میخواستم بدانم آیا قربانی مرغ و خروس برای دفع بلا کافی می‌باشد و در واقع قربانی نمودن مرغ و خروس از لحاظ شرعی صحیح می‌باشد یا خیر؟ تنها گوسفند و گاو و شتر را می‌شود قربانی نمود؟  اگر می شود توضیح کامل بدهید.    با سلام، در واقع در فلسفه قربانی نمودن این آمده ، که یک فقیر یا تیمی را غذا بدهیم، صرف قربانی نمودن دفع بلا نمی‌نماید، قربانی باید از سوی غذا فقیران مصرف بشود، نه مانند برخی گوسفند را قربانی می‌نمایند و گوشت آن را میان خویشان و همسایگان تقسیم می نماید.  مرغ و خروس و شتر وگوسفند و گاو نیز تفاوتی ندارد، هنگامی که قربانی رفع بلا می نماید که به دست فقیری برسد که شکم آنها را از گرسنگی سیر نماید.     با سلام  ممنون از جواب خوب شما  یک سوال دیگر آیا خود قربانی، خون ریختن در اسلام جایگاهی دارد؟    با سلام  این قربانی نمی باشد که رفع بلا می نماید، در واقع قربانی نمودن برای پروردگار می باشد که رفع بلا می کند.  در غیر این صورت در قرآن کریم آمده که از این قربانی های شما گوشت یا خونی که می ریزید، به پروردگار نمی رسد، بلکه تقوا و نیت شما می باشد که با ارزش می باشد.    در قرآن کریم آمده: که هیچ وقت گوشت ها و خون ها  «قربانی ها» به پروردگار نمی‌رسد.  اما تقوا و پرهیزگاری انسان می باشد که به پروردگار می رسد.   پروردگار توانای اینطور قربانی ها را برای شما ایجاد نموده تا شما پروردگار را برای آنکه شما را هدایت کرده عظیم بشمارید.  یا محمد، تو این بشارت را به نیکوکارها بده.  پروردگار اول فرمود: فرزند خود را قربانی نما.  به این معنا حاصل زندگی خود و  عظیم ترین دلبستگی‌های خود را قربانی نما.  و زمانی که حضرت ابراهیم و اسماعیل علیه السلام قبول نمودند، افزود : احتیاجی نمی باشد، امتحان به خوبی صورت گرفته شد.  ولی گوسفندی را قربانی نما.  به این معنا که کافی می باشد که شما نفس حیوانی و سبوعیت را در مسیر پروردگار قربانی نمایی تا آدم شوی.    در قرآن آمده: خبر دو پسر آدم را به حق برای آنها بخوان آن وقت که آن دو قربانی نمودند سپس ، یکی از آن دو قبول شد و از دیگر  «قابیل» قبول نشد.  افزود: مثل اینکه تو را میکشم.   هابیل افزود:پروردگار قربانی هایی را تنها از پرهیزگاران قبول می نماید.   راجع به قربانی.  قربان از قرابت می باشد.  به این معنا فعالیتی برای نزدیک شدن.   در آیه فوق مهم بیان شده که زمانی که آندو برای قربانی آمدند به این توجه شود که آدم هر لحظه در حال قربانی نمودن محبوبی در مسیر محبوب عظیم  تر می باشد، ولی فردی که پول می دهد و کفش ویا لباسی خریداری می نماید، پول را دوست می دارد ولی آن را در راه مسیر کسب نمودن احتیاج محبوب بالاترین قربانی می نماید.  حتی میتوان گفت فردی که دو رکعت نماز به جای می آورد، چند لحظه از عمر گرانبهایش را در مسیر کسب فایده ها و منافع نماز و دفع احتیاج جسم و روح اش قربانی می نماید.  پس پروردگار، با واجب نمودن قربانی، به نیت قربانی، این امر شاخص را القاء می‌کند و دقت می‌دهد که تو هر وقت قربانی نما.  ولی توجه نما که چه چیزی را در مسیر چی چیزی قربانی می نمایی؟  و یاد بگیر که تنها پروردگار توانا قابل قربانی می باشد.  به این معنا هرچه دارید در مسیر ایشان صرف نمایید.  ایشان را هدف جای بده ونه دیگری را.    زمانی که پروردگار باشد تصور نمی نماییم چه حیوانی باشد، ولی وابسته به توانایی شخص قربانی کننده دارد!  چه بهتر که چیزی که در راه پروردگار میدهیم برترین آن باشد اگر در توان وی باشد.    لازم می‌باشد، که توجه بشود ذبح و قربانی نمودن حیوان از لحاظ اسلام شرایطی دارد، از قبیل:  1. حیوانی که قربانی می نمایید حلال باشد، تا گوشت آن به مصرف خوراکی آدم برسد.   2.رو به روبروی قبله و با بردن اسم پروردگار قربانی بشود.   3. به فرمان خاصی که اسلام بیان نموده چهار مجاری «رگ» بریده شود.   4.با یک وسیله برنده آهنی قربانی شود، تا حیوان هیچگونه آزار و اذیتی نبیند و شروطها و آداب دیگر که نمایانگر این می‌باشد که مراد از قربانی در اسلام فلسفه و هدف های با ارزشی را دارد.    ذبح باید در سوی طعام فقیران مصرف بشود، نه مانند برخی‌ها که گوسفندی قربانی می نمایند و گوشت آن را میان خویشان و همسایگان تقسیم می نمایند.  مرغ و خروس و گاو و شتر نیز تفاوتی ندارد، هنگامی که قربانی رفع بلا می نماید که به دست فقیران برسد و گرسنگی آنها را رفع نماید.    باسلام  تصور نمی نمایم فقط و صرفا اهداف سیر نمودن گرسنگان باشد  چه این که در نذرها و قربانی ها بیان شده که اول به دست همسایه ها برسد!   و خود پروردگار مجوز استفاده از آن را نیز داده است!   هر چند که غذای فقیران نیز یکی از اهداف عظیم برای قربانی نمودن می باشد.    پیامبر اکرم سلام الله علیها می فرماید:  پروردگار قربانی را جای داده است تا فقیران از گوشت آن سیر بشوند.   اما توصیه شده که حیوان چاق برای قربانی منصوب و گوشت آن به سه قسمت تقسیم بشود، یک قسمت برای خود، قسمت دوم را برای فقیران و قسمت سوم را هدیه کنند.    از گوشت آنان بخورید، و فقیران راهم از آن غذا بدهید.  این طور ما آنان را مسخرتان ساخته ایم، تا پروردگار را شکر  نمایید.    ابوبصیر از امام صادق علیه السلام دلیل قربانی را پرسیدند.  امام فرمود:  زمانی که نخستین قطره خون قربانی به زمین می چکد گناهان صاحب آن از سوی پروردگار بخشیده خواهد شد و به وسیله قربانی مشخص می‌شود چه فردی تقوای الهی نیز دارد.    در قرآن مجید هم آمده:  نه گوشت ها و نه خون های آنان، هیچ وقت به پروردگار نمی‌رسد.  آنچه به ایشان می رسد، تقوا و پرهیزگاری شما می باشد.   به این صورت پروردگار آن را مسخر شما ساخته است، تا ایشان را به دلیل آنکه شما را هدایت نموده عظیم بشمارید و بشارت ده نیکوکار ها را.    قربانی یکی از نشانه های الهی و سبب خیر و برکت می باشد و شتر های چاق را در مراسم حج برای شما از نشانه های الهی جای داده ایم، در آن برای شما خیر و برکت می باشد.    قربانی حج، نمایانگر قربانی حضرت ابراهیم و زنده نگاه داشتن یاد خلیل پروردگار می باشد، که در واقع خالص و برای انجام دستور پروردگار قصد نمود فرزند خود را قربانی نماید.    قربانی وسیله تقرب و نزدیک شدن به پروردگار می باشد، که حضرت علی فرموده : اگر مردم این را می دانستند چه فایده هایی در قربانی می باشد همیشه قربانی می نمودند.  اگرچه با قرض نمودن باشد.

فلسفه دلیل ذبح و قربانی کردن خروس سیاه

در فلسفه قربانی نمودن این آمده ، که یک فقیر را غذا بدهیم قربانی باید صرف فقرا شود نه اینکه برخیها قربانی را میان نزدیکان و همسایگان تقسیم میکنند.

مرغ و خروس و شتر و گوسفند و گاو نیز تفاوتی ندارد، هنگامی که قربانی رفع بلا می نماید که به دست فقیری برسد که شکم آنها را از گرسنگی سیر نماید.

در واقع قربانی نمودن برای خدا می باشد که رفع بلا می کند.

در غیر این شکل در قرآن بخشنده آمده که از این قربانی های شما گوشت یا خونی که می ریزید، به خدا نمی رسد، بلکه تقوا و نیت شما می باشد که به اون ارزش میدهد.

در قرآن بخشنده آمده: که هیچ وقت گوشت ها و خون های «قربانی» به خدا نمی‌رسد.

اما تقوا و پرهیزگاری انسان به خدا می رسد.

خدا توانای اینجور قربانی ها را برای شما ساختن نموده تا شما خدا را برای آنکه شما را هدایت کرده بزر بشمارید.

خدا اول فرمود: فرزند خود را قربانی نما.
به این معنا نتیجه زندگی خود و بزر ترین دلبستگی‌های خود را قربانی نما.
و زمانی که حضرت ابراهیم و اسماعیل علیه السلام قبول نمودند، افزود : احتیاجی نمی باشد، امتحان به خوبی شکل گرفته شد.
ولی گوسفندی را قربانی نما.

به این معنا که کافییست شما نفس حیوانی و سبوعیت را در راه خدا قربانی نمایی تا آدم شوی.

در قرآن آمده: خبر دو پسر آدم را به حق برای آنها بخوان اون زمان که اون دو قربانی نمودند سپس ، یکی از اون دو قبول شد و از دیگر «قابیل» قبول نشد.

افزود: همانند اینکه تو را میکشم.

هابیل افزود:خدا قربانی هایی را تنها از پرهیزگاران قبول می نماید.

درباره قربانی

قربان از قرابت می باشد.
به این معنا فعالیتی برای نزدیک شدن.

در آیه فوق مهم بیان شده که زمانی که آندو برای قربانی آمدند به این توجه شود که آدم هر ثانیه در حال قربانی نمودن محبوبی در راه محبوب بزر تر می باشد، ولی فردی که پول می دهد و کفش ویا لباسی خریداری می نماید، پول را دوست می دارد ولی اون را در راه راه کسب نمودن نیاز محبوب بالاترین قربانی می نماید.
حتی میتوان گفت فردی که دو رکعت نماز به جای می آورد، چند ثانیه از عمر گرانبهایش را در راه کسب استفاده ها و منافع نماز و دفع نیاز جسم و روح اش قربانی می نماید.
پس خدا، با واجب نمودن قربانی، به نیت قربانی، این امر شاخص را القاء می‌کند و دقت می‌دهد که تو هر وقت قربانی نما.

ولی توجه نما که چه چیزی را در راه چی چیزی قربانی می نمایی؟

و یاد بگیر که تنها خدا توانا قابل قربانی می باشد.
به این معنا هرچه دارید در راه ایشان صرف نمایید.
ایشان را هدف جای بده ونه دیگری را.

زمانی که خدا باشد تصور نمی نماییم چه حیوانی باشد، ولی وابسته به توانایی شخص قربانی کننده دارد!

چه خوب تر که چیزی که در راه خدا میدهیم برترین اون باشد اگر در توان وی باشد.

برای مشارکت در بحث ها، سوال و جواب، نظرات و ارتباط با دیگر کاربرها و استفاده از همه‌ی امکانات  لطف نمایید عضو سایت بشوید.    سوال نخست  آیا قربانی نمودن مرغ و خروس برای رفع بلا کافی می‌باشد؟    با سلام  من میخواستم بدانم آیا قربانی مرغ و خروس برای دفع بلا کافی می‌باشد و در واقع قربانی نمودن مرغ و خروس از لحاظ شرعی صحیح می‌باشد یا خیر؟ تنها گوسفند و گاو و شتر را می‌شود قربانی نمود؟  اگر می شود توضیح کامل بدهید.    با سلام، در واقع در فلسفه قربانی نمودن این آمده ، که یک فقیر یا تیمی را غذا بدهیم، صرف قربانی نمودن دفع بلا نمی‌نماید، قربانی باید از سوی غذا فقیران مصرف بشود، نه مانند برخی گوسفند را قربانی می‌نمایند و گوشت آن را میان خویشان و همسایگان تقسیم می نماید.  مرغ و خروس و شتر وگوسفند و گاو نیز تفاوتی ندارد، هنگامی که قربانی رفع بلا می نماید که به دست فقیری برسد که شکم آنها را از گرسنگی سیر نماید.     با سلام  ممنون از جواب خوب شما  یک سوال دیگر آیا خود قربانی، خون ریختن در اسلام جایگاهی دارد؟    با سلام  این قربانی نمی باشد که رفع بلا می نماید، در واقع قربانی نمودن برای پروردگار می باشد که رفع بلا می کند.  در غیر این صورت در قرآن کریم آمده که از این قربانی های شما گوشت یا خونی که می ریزید، به پروردگار نمی رسد، بلکه تقوا و نیت شما می باشد که با ارزش می باشد.    در قرآن کریم آمده: که هیچ وقت گوشت ها و خون ها  «قربانی ها» به پروردگار نمی‌رسد.  اما تقوا و پرهیزگاری انسان می باشد که به پروردگار می رسد.   پروردگار توانای اینطور قربانی ها را برای شما ایجاد نموده تا شما پروردگار را برای آنکه شما را هدایت کرده عظیم بشمارید.  یا محمد، تو این بشارت را به نیکوکارها بده.  پروردگار اول فرمود: فرزند خود را قربانی نما.  به این معنا حاصل زندگی خود و  عظیم ترین دلبستگی‌های خود را قربانی نما.  و زمانی که حضرت ابراهیم و اسماعیل علیه السلام قبول نمودند، افزود : احتیاجی نمی باشد، امتحان به خوبی صورت گرفته شد.  ولی گوسفندی را قربانی نما.  به این معنا که کافی می باشد که شما نفس حیوانی و سبوعیت را در مسیر پروردگار قربانی نمایی تا آدم شوی.    در قرآن آمده: خبر دو پسر آدم را به حق برای آنها بخوان آن وقت که آن دو قربانی نمودند سپس ، یکی از آن دو قبول شد و از دیگر  «قابیل» قبول نشد.  افزود: مثل اینکه تو را میکشم.   هابیل افزود:پروردگار قربانی هایی را تنها از پرهیزگاران قبول می نماید.   راجع به قربانی.  قربان از قرابت می باشد.  به این معنا فعالیتی برای نزدیک شدن.   در آیه فوق مهم بیان شده که زمانی که آندو برای قربانی آمدند به این توجه شود که آدم هر لحظه در حال قربانی نمودن محبوبی در مسیر محبوب عظیم  تر می باشد، ولی فردی که پول می دهد و کفش ویا لباسی خریداری می نماید، پول را دوست می دارد ولی آن را در راه مسیر کسب نمودن احتیاج محبوب بالاترین قربانی می نماید.  حتی میتوان گفت فردی که دو رکعت نماز به جای می آورد، چند لحظه از عمر گرانبهایش را در مسیر کسب فایده ها و منافع نماز و دفع احتیاج جسم و روح اش قربانی می نماید.  پس پروردگار، با واجب نمودن قربانی، به نیت قربانی، این امر شاخص را القاء می‌کند و دقت می‌دهد که تو هر وقت قربانی نما.  ولی توجه نما که چه چیزی را در مسیر چی چیزی قربانی می نمایی؟  و یاد بگیر که تنها پروردگار توانا قابل قربانی می باشد.  به این معنا هرچه دارید در مسیر ایشان صرف نمایید.  ایشان را هدف جای بده ونه دیگری را.    زمانی که پروردگار باشد تصور نمی نماییم چه حیوانی باشد، ولی وابسته به توانایی شخص قربانی کننده دارد!  چه بهتر که چیزی که در راه پروردگار میدهیم برترین آن باشد اگر در توان وی باشد.    لازم می‌باشد، که توجه بشود ذبح و قربانی نمودن حیوان از لحاظ اسلام شرایطی دارد، از قبیل:  1. حیوانی که قربانی می نمایید حلال باشد، تا گوشت آن به مصرف خوراکی آدم برسد.   2.رو به روبروی قبله و با بردن اسم پروردگار قربانی بشود.   3. به فرمان خاصی که اسلام بیان نموده چهار مجاری «رگ» بریده شود.   4.با یک وسیله برنده آهنی قربانی شود، تا حیوان هیچگونه آزار و اذیتی نبیند و شروطها و آداب دیگر که نمایانگر این می‌باشد که مراد از قربانی در اسلام فلسفه و هدف های با ارزشی را دارد.    ذبح باید در سوی طعام فقیران مصرف بشود، نه مانند برخی‌ها که گوسفندی قربانی می نمایند و گوشت آن را میان خویشان و همسایگان تقسیم می نمایند.  مرغ و خروس و گاو و شتر نیز تفاوتی ندارد، هنگامی که قربانی رفع بلا می نماید که به دست فقیران برسد و گرسنگی آنها را رفع نماید.    باسلام  تصور نمی نمایم فقط و صرفا اهداف سیر نمودن گرسنگان باشد  چه این که در نذرها و قربانی ها بیان شده که اول به دست همسایه ها برسد!   و خود پروردگار مجوز استفاده از آن را نیز داده است!   هر چند که غذای فقیران نیز یکی از اهداف عظیم برای قربانی نمودن می باشد.    پیامبر اکرم سلام الله علیها می فرماید:  پروردگار قربانی را جای داده است تا فقیران از گوشت آن سیر بشوند.   اما توصیه شده که حیوان چاق برای قربانی منصوب و گوشت آن به سه قسمت تقسیم بشود، یک قسمت برای خود، قسمت دوم را برای فقیران و قسمت سوم را هدیه کنند.    از گوشت آنان بخورید، و فقیران راهم از آن غذا بدهید.  این طور ما آنان را مسخرتان ساخته ایم، تا پروردگار را شکر  نمایید.    ابوبصیر از امام صادق علیه السلام دلیل قربانی را پرسیدند.  امام فرمود:  زمانی که نخستین قطره خون قربانی به زمین می چکد گناهان صاحب آن از سوی پروردگار بخشیده خواهد شد و به وسیله قربانی مشخص می‌شود چه فردی تقوای الهی نیز دارد.    در قرآن مجید هم آمده:  نه گوشت ها و نه خون های آنان، هیچ وقت به پروردگار نمی‌رسد.  آنچه به ایشان می رسد، تقوا و پرهیزگاری شما می باشد.   به این صورت پروردگار آن را مسخر شما ساخته است، تا ایشان را به دلیل آنکه شما را هدایت نموده عظیم بشمارید و بشارت ده نیکوکار ها را.    قربانی یکی از نشانه های الهی و سبب خیر و برکت می باشد و شتر های چاق را در مراسم حج برای شما از نشانه های الهی جای داده ایم، در آن برای شما خیر و برکت می باشد.    قربانی حج، نمایانگر قربانی حضرت ابراهیم و زنده نگاه داشتن یاد خلیل پروردگار می باشد، که در واقع خالص و برای انجام دستور پروردگار قصد نمود فرزند خود را قربانی نماید.    قربانی وسیله تقرب و نزدیک شدن به پروردگار می باشد، که حضرت علی فرموده : اگر مردم این را می دانستند چه فایده هایی در قربانی می باشد همیشه قربانی می نمودند.  اگرچه با قرض نمودن باشد.

واجب می‌باشد، که توجه بشود ذبح و قربانی نمودن حیوان از لحاظ اسلام شرایطی دارد، از قبیل:

1. حیوانی که قربانی می نمایید حلال باشد، تا گوشت اون به مصرف خوراکی آدم برسد.

2.رو به روبروی جهت و با بردن اسم خدا قربانی بشود.

3. به فرمان خاصی که اسلام بیان نموده چهار مجاری «رگ» بریده شود.

4.با یک وسیله برنده آهنی قربانی شود، تا حیوان هیچگونه اذیت و اذیتی نبیند و شروطها و رسم دیگر که نمایانگر این می‌باشد که مراد از قربانی در اسلام فلسفه و هدف های با ارزشی را دارد.

ذبح باید در سوی غذا فقیران مصرف بشود، نه همانند برخی‌ها که گوسفندی قربانی می نمایند و گوشت اون را میان نزدیکان و همسایگان تقسیم می نمایند.
مرغ و خروس و گاو و شتر نیز تفاوتی ندارد، هنگامی که قربانی رفع بلا می نماید که به دست فقیران برسد و گرسنگی آنها را رفع نماید.

پیامبر اکرم درود خدا علیها می فرماید:
خدا قربانی را جای داده است تا فقیران از گوشت اون سیر بشوند.

اما توصیه شده که حیوان چاق برای قربانی منصوب و گوشت اون به سه قطعه تقسیم بشود، یک قطعه برای خود، قطعه دوم را برای فقیران و قطعه سوم را هدیه کنند.

از گوشت آنان بخورید، و فقیران راهم از اون غذا بدهید.
این طور ما آنان را مسخرتان ساخته ایم، تا خدا را سپاس نمایید.

منظور میکنیم ببینید

ابوبصیر از امام راستگو علیه السلام سبب قربانی را پرسیدند.
امام فرمود: زمانی که نخستین قطره خون قربانی به زمین می چکد گناهان مالک اون از سوی خدا بخشیده خواهد شد و به وسیله قربانی مشخص می‌شود چه فردی تقوای الهی نیز دارد.

در قرآن مجید هم آمده:
نه گوشت ها و نه خون های آنان، هیچ وقت به خدا نمی‌رسد.
آنچه به ایشان می رسد، تقوا و پرهیزگاری شما می باشد.

به این شکل خدا اون را مسخر شما ساخته است، تا ایشان را به سبب آنکه شما را هدایت نموده بزر بشمارید و بشارت ده نیکوکار ها را.

قربانی یکی از علامت های الهی و سبب خیر و برکت می باشد و شتر های چاق را در مراسم حج برای شما از علامت های الهی جای داده ایم، در اون برای شما خیر و برکت می باشد.

قربانی حج، نمایانگر قربانی حضرت ابراهیم و زنده دید داشتن یاد خلیل خدا می باشد، که در واقع خالص و برای انجام دستور خدا تصمیم نمود فرزند خود را قربانی نماید.

قربانی وسیله تقرب و نزدیک شدن به خدا می باشد، که حضرت علی فرموده :
اگر مردم این را می دانستند چه استفاده هایی در قربانی می باشد همیشه قربانی می نمودند.
اگرچه با گرفتن نمودن باشد.

[ad_2]