[ad_1]
فیلم‌های سینمایی زیادی در پشت پرده اکران مانده و هیچ یک از مسئولین شورای صنفی نمایش پاسخگوی این وضعیت نیست.
به شرح وقت سحر به تعریف از خبرانلاین، به اسفند ۱۳۹۸ بازگردیم، روزگاری که ویروسی ناشناخته شیوع پیدا کرده بود و از رستوران و عبادتگاه و مدرسه گرفته تا دانشگاه را به کام تعطیلی کشانده بود. از همان تاریخ و به وقت دوسال، سالن‌های سینما در بازه‌های زمانی متعدد تعطیل بودند و همین داستان سبب شد تا فیلم‌های زیادی موقعیت اکران را از دست بدهند. به علاوه مقاوم‌گیری‌های دولت جدید برای اکران فیلم‌ها، دلیل شده تا تعداد فیلم‌هایی که به موقعیت اکران دست پیدا نمی‌کنند، دائم افزایش پیدا کند.
از ابتدای مهر تا امروز(۲۶ مهر)، بیش از ۲۵ فیلمنامه برای تولید، درخواست پروانه ساخت داده‌اند. این آمار درحالی چشم‌گیر به حساب می‌آید که این تعداد برای خرداد، ۵ فیلمنامه، برای تیر ۵ فیلمنامه، برای مرداد۱۰ فیلمنامه و برای شهریور ۱۵ فیلمنامه بوده است.
با توجه به این آمار، به احتمال فراوان، تعداد درخواست‌ها به شورای پروانه ساخت تا آخر مهر، به ۲برابر میزان مراجعه در شهریور خواهد رسید.
نکته اتفاق این است که فیلم‌های متعدد سینمایی ساخته می‌شوند و روی پرده نمی‌روند و همین داستان دلیل می‌شود چیزی حدود ۳۰۰ فیلم سینمایی، پشت پرده اکران بماند و یک فیلم‌سوزی در تاریخ سینمای ایران چهره دهد، محمدرضا لطفی، کارگردان و منتقد سینما در یک مصاحبه به خبرآنلاین گفته بود: «ما درباره ویرانه‌ای به نام سینما صحبت می‌کنیم و شاهد عظیم‌ترین فیلم‌سوزی تاریخ در سینمای ایران هستیم.»
اتفاق این است که پس از این همه رکود در اکرانِ فیلم‌های سینمایی، برای چی هنوز هم چیزی حدود ۱۰۰ فیلم در سال تولید می‌شود؟ البته نمی‌توان از فیلمساز خواست که فیلم نسازد، اما دست‌کم برای چی تعداد اون کاهش پیدا نمی‌کند؟ شادمهر راستین در پاسخ به این سوال گفت: «نزدیک به بیست سال است، سود اصلی سینما در تولید است، نه در پخش، در واقع محصولی تولید می‌شود که با ساختن اون سود به دست می‌آید و مهم نیست مخاطبی داشته باشد یا نه.»
سالن‌های سینما افزایش یابد
الآن که عظیم‌ترین فیلم‌سوزی تاریخ سینما در حال چهره دادن است، سینماها بخاطر شرایط اجتماعی وابسته رکود شده و فیلمساز هم می‌خواهد کارش را ادامه دهد، چند منظور روی میز قرار می‌گیرد. یکی از پیشنهادها افزایش تعداد سالن‌های سینما است. سید امیر سیدزاده، تهیه کننده سینما، درباره این داستان می‌گوید: «افزایش سالن‌های سینما، توجه مخصوص به عوامل، سازندگان و متولیان فرهنگی، می‌تواند چشم‌انداز مفیدی برای سینما به هدیه بیاورد.»
این تهیه‌کننده درباره یکی از گفت و گو‌های اصلی درباره اکران فیلم‌ها هم گفت: «یکی از مسائل مهم دیگر که باید به اون توجه شود این است که شورای صنفی نمایش به بسیاری از فیلم‌ها زمان اکران نمی‌دهد و یا سالن کافی در اختیار اون‌ها قرار نمی‌دهد. دلیلش هم این است که فیلم بازیگر چهره ندارد، پس نمی‌تواند فروش خوبی داشته باشد. من خودم سه فیلم با همین شرایط دارم. اما این‌گونه نمی‌توان شرایط را نزد برد. باید زمان عادلانه برای اکران در اختیار همه فیلم‌ها قرار بگیرد، برای این‌که سینمادار هم جراحت نکند؛ یک کف فروش مشخص در یک بازه زمانی مشخص برای اون در نظر بگیرند.»
ایزد مهرآفرین، از دیگر منتقدان سینما نیز معتقد است انتخاب هر فیلم برای اکران به سینماداران واگذار شود، او در این‌باره گفت: «قدرت اکران را به دست سینمادارها بدهیم و بگذاریم اون‌ها مشخص کنند چه اثری روی پرده سینمای‌شان برود. عزمی عمومی در جامعه سینمایی، به اراده وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی شکل بگیرد تا تلویزیون و شهرداری در زمینه تبلیغات با سینماگران همراهی کنند و در وهله نخست مردم متوجه شوند که سینماها دوباره است. کیفیت فیلم‌ها بالا برود و دوباره بودن سینما را به هر طریقی به همه مردم اعلام کنیم.»
برای چی اکران آنلاین نداشته باشیم؟
یکی دیگر از این پیشنهادها این است که شرایط اکران آنلاین برای فیلمسازها آماده شود، یکی دو مورد چنین اتفاقی چهره داد اما به واسطه عدم وجود قانون کپی رایت، این ایده چندان مورد استقبال قرار نگرفت.
محمدرضا صاحبی، کارگردان و مستندساز، درباره اکران آنلاین می‌گوید: «اکران آنلاین درمجموع، هم تهدید است و هم زمان. تهدید است چون مخاطب سینمارو که نزد از این به سینما می‌رفته است، تغییر رویکرد می‌دهد و در خانه به تماشای فیلم می‌نشیند. همچنین یک زمان برای فیلم‌هایی است که مخاطبان محدودتری دارند و اکران‌شان روی پرده سینما از نظر اقتصادی قابل توجیه نیست.»
حامد سلیمان‌زاده، منتقد و داور جشنواره‌های مختلف سینمایی درباره عدم وجود شرایط مناسب برای اکران آنلاین گفت: «یکی دیگر از مشکلات ما مخصوصا در مواجهه با اکران آنلاین این است که بستر امنی برای نگه داری آثار نداریم و این‌گونه سینمای ایران هیچ وقت نمی‌تواند در بستر غیر واقعی به عمر خود ادامه دهد. اگر کسی به سو اکران آنلاین برود، فقط یک نعش از اثرش باقی می‌ماند. مشکل هم آنجاست که هیچ‌گاه از قانون کپی رایت حمایت نشده و نخواهد شد.»
سلیمان‌زاده در ادامه با نشانه به اکران آنلاین در دیگر کشورها گفت: «البته در کرونا بسیاری از کشورها به سو اکران آنلاین رفتند اما به شکل محدود اون را دنبال کردند، چون سینماگران عظیم نسبت به این داستان انتقاد داشتند و معتقد بودند جای فیلم روی پرده سینماست همین انتقاد‌ها دلیل شد تا برخلاف تصور عده‌ای، در این دوران سینما آنلاین نشود و سالن‌های سینمایی همچنان به کوشش خودشان ادامه دهند.»
او ادامه داد: «من سه راهکار برای بهبود وضعیت سینما دارم. اول انجام تحقیق‌های کارآمد. دوم تنوع در اکران سپس از کرونا و سوم تعطیل نکردن جشنواره‌ها و برگزاری رویدادهای فرهنگی.»
مسئولینی که پاسخگو نیستند!
برای نگهداری به این وضع که تکلیف این همه پروانه نمایشی که صادر می‌شود چیست و برای چی نوبت اکران به همه فیلم‌ها نمی‌رسد، تلاش کردیم تا با مسئولان شورای صنفی نمایش صحبت کنیم. مسئولینی که یا پاسخ تلفن و پیام ما را ندادند، یا از پاسخ دادن به این سوال سرباز زدند و پاسخ‌گویی را به فرد دیگری واگذار کردند، اما با تمام این شرایط همچنان به دنبال پاسخی برای نگهداری به وضع موجود هستیم. وضعی که فیلم‌ها می‌سوزد، کسی کاری ز دستش بر نمی‌آید.
[ad_2]