۱۰ فیلم علمی تخیلی غافلگیر کننده تاریخ سینما

ساختن یک فیلم علمی تخیلی باکیفیت کار ساده ای نیست. ماهیت فرضیه ای و آینده نگرانه این ژانر دلیل شده تا فیلمسازان مقدار بی سابقه ای از خلاقیت هنری را در اختیار داشته باشند. چه شخصیت هایش باشد، چه خط روایی قصـه یا حتی فضا و بستر فیلم، ژانر علمی تخیلی به مخاطب امکان می دهد تا فراوان فراتر از اون چیزی که در دنیای محدود کنونی ممکن است را تصور و تجسم کند. اما در تضادی آشکار و ناخوشایند با احتمالات بی آخر چنین ژانری، امکان موفقیت فیلم های علمی تخیلی فراوان کم است. برخی همانند ۲۰۰۱: A Space Odyssey تصور بشریت از اوج کیفیت فیلمسازی در این ژانر را دگرگون می سازند و در سو مقابل فیلم هایی همانند Battlefield Earth و Alien vs. Predator سقوط جدیدی در زمینه کیفیت فیلم های علمی تخیلی را تجربه می کنند. در کنار این فیلم ها، قصـه های علمی تخیلی سینمایی دیگری نیز هستند که برخلاف انتظارات فراوان باکیفیت از آب در می آیند. در ادامه این مطلب تصمیم داریم شما را با ۱۰ فیلم علمی تخیلی دوست کنیم که کیفیت بالای اون ها مخاطبان این ژانر را غافلگیر کردند.

۱۰- Predestination

تا به امروز، فیلم Predestination هنوز به نام یک فیلم نادیده گرفته شده معروف و از رادار بینندگان ژانر علمی تخیلی دور مانده است، فیلمی فراوان باکیفیت که در سال ۲۰۱۴ ساخته شد. بدون هیچ گونه اغراقی، همه چیز در مورد فیلم Predestination نماد فیلمسازی علمی تخیلی در بهترین شکل ممکن اون است. بازی ایتان هاک و سارا اسنوک فراتر از حد تصور است در حالی که قصـه فیلم دارای پیچش های داستانی تکان دهنده و غیرمنتظره ای در حد و اندازه های Inception و The Prestige بوده و حتی از اون ها نیز خوب تر است.

این فیلم، همچنین، به شکلی ترسناک، یک بررسی درون نگرانه در مورد مفهوم هویت است در شرایطی که داستان جنسیت را در مرکز قصـه قرار می دهد. چنین شخصیت چندن پوسته ای در کنار یک پس زمینه علمی تخیلی قرار می گیرد که دلیل می شود این فیلم یک ترکیب فراوان نادر از فیلمی باشد که کیفیت اون باورنکردنی است. Predestination در تاریخ انتشارش فراوان مورد توجه قرار نگرفت اما این فیلم به مهربانی بازی ایتان هاک این ارزش فراوان داشتن را دارد که یکی از تمجید شده ترین فیلم های عملی تخیلی از دید منتقدان باشد که کمتر کسی در مورد اون شنیده است.

۹- Edge Of Tomorrow

همه چیز در Edge Of Tomorrow در مورد فاجعه ای سینمایی داد می زد. زمانی تریلر فیلم در سال ۲۰۱۴ منتشر شد و همه فکر می کردند که با تلاشی کلیشه ای و تکراری برای برداشتی جدید از ژانر علمی تخیلی مواجه خواهند شد اما نتیجه ابداً چنین نبود. برای کسانی که نمی دانند باید گفت که تام کروز نقش اصلی این فیلم را بازی می کند. به مهربانی بدلکاری های بی نقص و متفاوتش در فرانچایز ماموریت غیرممکن، تام کروز همیشه نماد مرد اکشن سینما بوده است، حتی زمانی که این ژانر به سو دنیای علمی تخیلی کشیده می شود. قصـه فیلم در مورد حمله مخلوقات فضایی است و شخصیت کروز به خدمت ارتش درآمده و به خط مقدم اعزام می شود، جایی که در می یابد هر بار با مرگی هولناک مواجه می شود اما ریست شده و به ثانیه ای نزد از شروع حمله دوباره می گردد.

بدین ردیف به نظر می رسد که وی محکوم به تکرار یک سیکل ترسناک است تا اینکه با شخصیت ریتا وراتاسکی با بازی امیلی بلانت دوست می شود. اما با عبور از تمام انتظارات بدبینانه، Edge of Tomorrow برنده می شود جدید و شور انگیز بماند، علیرغم اینکه در قسمت زیادی از فیلم، در اصل یک سکانس را دفعات و دفعات تکرار می کند. قسمت زیادی از جذابیت این فیلم علیرغم یک سیکل ترکیبی، جلوه های مخصوص باکیفیت و بازی های عالی از دو بازیگر اصلی است که دلیل می شود Edge of Tomorrow یک فیلم علمی تخیلی فراوان خوشی قسمت باشد.

۸- District 9

سال ۲۰۰۹ سال فیلم های عملی تخیلی فراوان پرهزینه بود. فیلم آواتار ساخته جیمز کامرون در دسامبر این سال به سینماها آمد و به شکلی عالی از تکنولوژی سه بعدی برای به عکس کشیدن دنیای باشکوه پاندورا استفاده کرد. این فیلم با بودجه باورنکردنی ۲۵۰ میلیون دلاری ساخته شده و آینده این ژانر را به عکس می کشد، جایی که هر فیلمی در این ژانر باید برای رسیدن به جلوه های مخصوص غیرقابل تصور از حمایت مالی بزرگی برخوردار باشد. کمی عقب تر می رویم و به فیلم District 9 ساخته نیل بلومکمپ می رسیم. این فیلم که با بودجه متوسط ۳۰ میلیون دلاری و در لوکیشنی در آفریقای جنوبی ساخته شده، چهار ماه نزد از آواتار منتشر شد و همه انتظارات را غافلگیر کرد.

قصـه فیلم در مورد فرود آمدن یک سفینه مخلوقات فضایی روی زمین است و در ادامه فراوان یواش به بحران مهاجران امروزی ورود می کند اما با پیچشی داستانی و فرازمینی که به شکلی استادانه توسط شاریتو کاپلی در نقش اصلی فیلم هدایت می شود. دنبال یک کمپین برنده بازاریابی، فیلم بلومکمپ مورد تمجید منتقدان قرار گرفت و در چهار قسمت نامزد اسکار شد، از جمله بهترین فیلم سال. آواتار بر این نکته تاکید داشت که عصر جدیدی در هالیوود فرا رسیده است، عصری که در اون بقا در ژانر علمی تخیلی به سطح فراتر از حد تصوری در زمینه جلوه های مخصوص باکیفیت وابسته است. فیلم District 9 از راه ترکیب جلوه های مخصوص عالی با بودجه ای پایین، بازی هایی قابل اعتقاد و بی نقص و بررسی درون گرایانه معنای انسان بودن، چنین ایده ای از آینده ژانر علمی تخیلی را کنار زد.

۷- Blade Runner 2049

فیلم بلید رانر به نام نماد ژانر علمی تخیلی در سال ۱۹۸۲ منتشر شد. این واقعیت که دنباله اون برای انتشار در سال ۲۰۱۷ و ۳۵ سال پس از انتشار فیلم اورجینال برنامه ریزی شده بود همه را به یاد یک بازسازی بی روح برای بدست آوردن پول می رها کرد. اما همین نزد فرض ناخوشایند در مورد Blade Runner 2049 دلیل شد که نتیجه ای که دیدیم فراوان خوشایندتر باشد. این فیلم یک نامه عاشقانه جذاب به فیلم اورجینال است در شرایطی که کارگردان، دنی ویلنوو که خود استاد جلوه های مخصوص است، نگاهی خوشگل به فیلم اورجینال سال ۱۹۸۲ انداخته و این کار را در هر برداشت پر از تعلیق و راحتی و هر ثانیه از فضای هنری فیلم انجام می دهد.

رایان گاسلینگ در نقش شخصیت جو بی نقص اصت در حالی که حتی سختگیرترین منتقدان نیز نمی توانند بازگشت هریسون فورد در نقش ریک دکارد را نادیده بگیرند. فیلم اورجینال چنان نقطه عطف غیرقابل تکراری برای ژانر علمی تخیلی بود که غیرممکن است بتوان دنباله ای را در حد و اندازه های اون دید اما این دقیقاً همان کاری است که Blade Runner: 2049 انجام می دهد. اگر چه این فیلم به اندازه فیلم اورجینال گفت و گو برانگیز نشد اما یکی از جدید ترین سورپرایزهای ژانر علمی تخیلی است که سنجیدن اون با دنباله های فرانچایز Alien تفاوت این دنباله ها و تفاوت کیفیت و میراث دو ژانر را علامت می دهد.

۶- Looper

در حالی که شاید کمی سختگیرانه به نظر برسد، بسیاری از طرفداران بر این اعتقاد بودند که بروس ویلیس در هر فیلمی غیر از فرانچایز جان مقاوم بازی کند، اون فیلم فاجعه بار خواهد بود. اگر چه این بازیگر برای بازی در فیلم های Die Hard و The Sixth Sense و البته فیلم برنده علمی تخیلی The Fifth Element در سال ۱۹۹۷ به شهرت رسید اما می توان با اطمینان گفت که فیلم های جدید ویلیس هیچ وقت در حد و اندازه های فیلم های قبلی او نبوده اند. نزد از بازنشستگی تراژیکش برای مشکلات در سخن گفتن، ویلیس در فیلم هایش دفعات نامزد دریافت جایزه تمشک زرد شد و بیشتر فیلم هایش بیشتر امتیازات تک رقمی در راتن تومیتوز دریافت می کردند.

در این شرایط تنها یک فیلم او پس از سال ۲۰۱۹ به طور مستقیم به قسمت تماشای خانگی و دی وی دی نرفت. اما بازی او در فیلم Looper در سال ۲۰۱۲ به وضوح شکستن قطعه بازی ها و فیلم های سال های اخیر اوست. Looper فیلمی بود که مورد تمجید منتقدان قرار گرفت، به مخصوص برای بازی ویلیس و جوزف گوردون لویت (که نقش نسخه جوانی شخصیت بروس ویلیس را بازی می کند) و البته توانایی فیلم در ترکیب کلیشه های محبوب علمی تخیلی با سکانس های اکشن شور انگیز. Looper فیلمی کاملاً باکیفیت است، شخصیت ها و فضاها فراوان زیاد واقعی و فراوان تاریک هستند، در حالی که همزمان شاهد یک قصـه هوشمندانه هستیم که حتی سرسخت ترین علاقمندان به فیلم های اکشن را مجبور به احساساتی شدن می کند.

۵- Her

روی کاغذ، فیلم Her یک فیلم تماماً غیرمعمول و شگفت آور است. شخصیت تئودور با بازی واکین فینیکس عاشق یک دستیار غیر واقعی می شود که صدا و شخصیت یک زن را به خود گرفته است و سامانتا نام دارد. در حالی که مفهوم مرکزی قصـه مملو از بررسی های عمیقی روانشناختی است، کمتر کسی صبر تاثیر پایدار احساسی از چنین رابطه غیرمعمولی را دارد اما واقعیت چیزی غیر از این نیست. فیلم Her یک بررسی فراوان عمیق و تکان دهنده از ماهیت عشق است. فینیکس درجه خود به نام یکی از بااستعدادترین بازیگران نسل خود را با آوردن حس فرازمینی صدمه پذیری به نقشش تثبیت می کند، که به خوبی با دیگر نقش های پایدار او در Gladiator و The Master هماهنگ است.

کمتر کسی اعتقاد می کند این همان بازیگری است که شش سال سپس با موهای سبز و اون خنده ترسناک نقش آرتور فلک را بازی می کند. نقطه قوت دیگر فیلم صداپیشگی بی نقص اسکارلت جوهانسون در نقش دستیار غیر واقعی است. مقاوم است درک کرد چطور بازیگری که در تمام طول فیلم روی صفحه نمایش ظاهر نمی شود، توانسته چنین واکنش عمیق و احساسی از مخاطبان دریافت کند. در نهایت، این فیلم یک دید تکان دهنده و متفاوت از مکانیزم غیرقابل وصف عشق است که یکی از بهترین فیلم های ژانر علمی تخیلی در دهه های اخیر به شمار می آید.

۴- The Fifth Element

فیلم The Fifth Element که برای یک بازی موثر از میلا یوووویچ، ستاره آینده فرانچایز Resident Evil ، شناخته می شود، داستانی ساده و شخصیت هایی تک بعدی دارد که همه شرایط تبدیل شدن به یک فیلم شکست خورده را داراست. در اون دوران، این فیلم پرهزینه ترین فیلم اروپایی تا اون تاریخ بود و به نظر می رسید که دستورالعمل مناسبی برای یک فیلم پرهزینه شکست خورده است. بروس ویلیس در یکی از متفاوت ترین نقش هایش نقش کوربن دالاس را بازی می کند، یک افسر گذشته نیروهای مخصوص که حالا راننده تاکسی است و حالا برای نجات دنیا از نابودی با تاریخ مسابقه دهد، پس از آنکه با شخصیت لیلو به نام عنصر پنجم که برای نجات دنیا حیاتی است، دوست می شود.

دالاس در واقع نسخه علمی تخیلی یان مک کلین است و ویلیس نقش یک شخصیت باهوش و معتاد به سیگار را دارد و حالا تصمیم از بین بردن نیروهایی فرازمینی را دارد. علیرغم خط روایی کلیشه ای بی آخر، فیلم The Fifth Element فراوان شور انگیز است. به مهربانی یک فضای پادآرمانشهری و بازی خوب گری اولدمن در نقش کریس تاکر، فیلم تریلر علمی تخیلی ساخته لوک بسون یک نمونه عالی از فیلمی است که می توانست یک فاجعه سینمایی باشد اما حالا در بین بهترین و البته نادیده گرفته شده ترین فیلم های ژانر علمی تخیلی قرار دارد.

 

۳- Snowpiercer

فیلم علمی تخیلی آخرالزمانی Snowpiercer که به یک باره همه را غافلگیر کرد نه تنها قرار نبود چنین باکیفیت باشد بلکه کمتر کسی فکر می کرد در زمره بهترین فیلم های دهه ۲۰۱۰ قرار گیرد. برای درک کیفیت این فیلم کافی است به نسخه سریالی کسل کننده اش دید کنید. مفهوم دنیای Snowpiercer فراوان زیاد تکان دهنده است، جایی که تفاوت های پهناور در طبقات اجتماعی راه را برای بررسی بی سابقه شخصیت ها دوباره می کند. اما نسخه سریالی هیچ وقت چنین کیفیتی نداشته و تنها نقاط قوت فیلم بونگ جون هو را با تاکید بیشتری به نمایش می گذارد. فیلم اورجینال قصـه قطاری به نام برف شکن را روایت می کند. سپس از فاجعه ای که به انقراض اکثر بشریت منجر شده و دلیل یخ زدن زمین شده است، تعداد اندکی از بازماندگان در مداری بی آخر از زمین و سوار بر این قطار وابسته شده اند، قطاری که هیچ وقت متوقف نمی شود.

طبقه برخوردار و مرفه در قطعه های لوکس جلوی قطار قرار دارند و فقرا به «دُم» کشتی منتقل شده اند، جایی که همانند مادون انسان با اون ها رفتار می شود و مخاطب را زیادتر به یاد زندان های گولاگ و مراکز کار اجباری می اندازد. Snowpiercer اما چیزی فراتر از یک مبارزه پادآرمانشهری برای بقا است. این فیلم یک انتقاد تعمق برانگیز از دوری طبقات اجتماعی است که در پس زمینه یک مبارزه علیه قدرتی شکست ناپذیر مطرح می شود. کریس ایوانز یک بازی فراوان پوسته دار و پرجزییات در نقش شخصیت اصلی قصـه ارائه می دهد که یواش یواش مخاطب را به تماشای قطعه جلوی قطار می رود، جایی که اکثر شخصیت های فیلم نیز همانند تماشاگران هیچ تصوری از اون ندارند. Snowpiercer یک تجربه سینمایی حماسی بی امان، تکان دهنده و خوشی قسمت است که تا وقت ها در ذهنتان باقی می ماند.

۲- Dredd

فیلم Dredd ساخته پیت تراویس یک فیلم فراوان آبکی (مثبت)، فراوان زیاد خشن و کلیشه ای است. روی کاغذ این دستورالعمل مناسب تبدیل شدن به یک کابوس و فاجعه سینمایی مطلق است. قصـه فیلم در مورد شخصیت قاضی درد است، یک پلیس وابسته به آینده که مجوز صدور حکم و قصاص جنایتکاران در یک شهر عظیم پادآرمانشهری را داراست. درد در نهایت در یکی از آپارتمان های این شهر عظیم وابسته می شود در حالی که جانیانی پرخطر تصمیم جان او را کرده اند، و همزمان شخصیت فراوان زیاد جذاب اما شرور لنا هیدی نقش شخصیت منفی ما ما را بازی می کند.

چیزی که در ادامه فیلم می بینیم، یک فیلم هجو آمیز پرسروصدا و پر از خونریزی در ژانر علمی تخیلی است که کارل اربن نقش اصلی اون را بازی می کند. Dredd بدون تلاشی فراوان این قصـه شور انگیز را با فضایی پابرجا از تنش دنبال با اضطراب ترکیب می کند، در حالی که شخصیت ها آبکی ترین دیالوگ ها را دارند. علیرغم اینکه روایت اصلی قصـه فراوان محدود به نظر می رسد، این فیلم علمی تخیلی پیچ و تاب های داستانی بسیاری دارد که تجربه ای مبهوت کننده را برای مخاطب رقم می زند. خشونت موجود در فیلم Dredd در سطحی جدید قرار دارد. سکانس هایی که در اون پوست مردم کنده می شود، اخته کردن توهمی افراد با دندان و امواجی از مردم که با مسلسل ها کشتار می شوند را در معدود فیلم هایی دیده ایم. شاید تماشای این فیلم تجربه ای تهوع آور باشد اما رویکرد هجوآمیز کارگردان و سرسختی شخصیت اربن بدین معناست که Dredd زیادتر به نام یک فیلم اکشن فراوان زیاد تاریک به یاد آورده می شود.

۱- The Terminator

به سختی قابل تصور است که فیلمی با بازی یک بدنساز روی آورده به دنیای بازیگری به نام یکی از بهترین فیلم های علمی تخیلی در تاریخ سینما پایدار شود اما این دقیقاً همان چیزی است که در سال ۱۹۸۴ در فیلم The Terminator چهره داد. در روزهای اول انتشار صبر زیادی از این فیلم وجود نداشت و در روزهای نزد از انتشار نیز نتوانسته بود هیجانی در بین طرفداران ژانر علمی تخیلی ساختن کند و کارگردان اون نیز یک کم سن جنتلمن به نام جیمز کامرون بود که تا اون تاریخ کمتر کسی نام او را شنیده بود، اگر چه افراد بیشتری آرنولد شوارتزنگر را به نام یک قهرمان عرصه آموزش اندام و دارنده چندین رتبه مستر المپیا می شناختند.

ایده آرنولد در نقش یک ستاره اکشن کامل برای طرفداران اون تاریخ وی نیز خنده دار و فرازمینی جلوه می کرد. اما سپس از انتشار، این فیلم به وقت دو هفته پیاپی در صدر باکس آفیس ایالات متحده قرار داشت و ۱۳ برابر بودجه اش فروخت. شخصیت مکانیکی ترسناک و ویرانگر آرنولد در کنار بازی الهام قسمت و تاریک لیندا همیلتون و مایکل بین دلیل شد که تماشای این فیلم ۱۰۷ دقیقه ای مملو از شور و آدرنالین باشد. فیلم The Terminator یکی از اون فیلم هایی است که حتی برای یک ثانیه نیز نمی توانید چشم تان را از اتفاقات اون بردارید.